Συστήματα μικροβιολογικής εξυγίανσης του νερού

Συστήματα μικροβιολογικής εξυγίανσης του νερού

Οι παρακάτω συσκευές χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της ποιότητας του νερού όταν μέσα σε αυτό έχουμε αυξημένα μικροβιολογικά φορτία με ύπαρξη παθογόνων μικροοργανισμών.

1. Συστήματα χλωρίωσης

Σε δεξαμενή νερού με την προσθήκη ασβεστίου ή υποχλωριώδους νατρίου δημιουργούμε στο νερό ελεύθερο χλώριο (Cl2), αυτή η γνωστή μας αλλά και ιδιαιτέρως δραστική ουσία καταστρέφει όλους τους μικροοργανισμούς που εμπεριέχονται στο νερό.

Υφίστανται στις ακόλουθες δύο διατάξεις:

α) με χρήση ταμπλετών σε πλωτά skimer ή με παράλληλη σύνδεση

β ) με δοσομετρητή ( δοσομετρική αντλία ) και δεξαμενή συλλογής του προς μικροβιολογικής εξυγίανσης νερού.

Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου χλωρίωσης είναι η αποτελεσματικότητα που έχει σε όλες τις περιπτώσεις μολυσμένων νερών και το σχετικώς χαμηλό κόστος αρχικής λειτουργίας της εγκατάστασης.

Βασικά μειονεκτήματα είναι τα ακόλουθα:

α) Η χλωρίωση του νερού προσδίδει μια ιδιαίτερη γεύση, είναι αυτό που ενοχλεί και το μεγαλύτερο μέρος των καταναλωτών.

Σημαντικός αριθμός καταναλωτών που ζουν εκτός Αθήνας ( επαρχία ή νησιωτικές περιοχές ) και έχουν συνηθίσει να πίνουν μη χλωριωμένο νερό, το οποίο είναι σαφώς επικίνδυνο λόγο του μικροβιολογικού φορτίου που μπορεί να αναπτύξει από την έλλειψη της ελεγχόμενης εξυγίανσης, αλλά παρόλα αυτά κακώς παραπονούνται για τη γεύση του νερού της Αθήνας που το περιέχει.

β) Το ελεύθερο χλώριο όπως είπαμε παραπάνω, είναι μια ιδιαίτερα δραστική ουσία, αντιδρά με διάφορες οργανικές ουσίες που εμπεριέχονται στο νερό δημιουργώντας τα παράγωγα της χλωρίωσης, τριαλογονομεθάνια, κ.λ.π.

Η τοξικότητα των παραγώγων της χλωρίωσης ως προς τον άνθρωπο, καθιστά τη χρήση της ελεγχόμενης χλωρίωσης του νερού απαραίτητη και επιβεβλημένη σε κάθε περίπτωση.

Τα παράγωγα της χλωρίωσης είναι τοξικότερες ουσίες από το ίδιο το ελεύθερο χλώριο και για αυτά προβλέπονται ανώτατα επιτρεπόμενα όρια , Σχετική Οδηγία ΚΥΑ Υ2-2600-2001.

γ) Το ελεύθερο χλώριο, που είναι τοξικό για τους μικροοργανισμούς, είναι επίσης τοξικό και καρκινογόνο για τον άνθρωπο, τα κατοικίδιά του και γενικά για όλους τους ζώντες οργανισμούς.

Χρήζει και είναι απαραίτητη η εγκατάσταση μονάδας στην οποία θα ελέγχει το επίπεδο του ελεύθερου χλωρίου, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κατανάλωση πόσιμου, ρητά πρέπει να αποφεύγεται η υπερδοσολογία.

Πολλοί ιδιοκτήτες οικιών και δυστυχώς και αρκετοί περιφερειακοί δήμοι πραγματοποιούν τη χλωρίωση με το χέρι, σε τυχαία βάση και χωρίς έλεγχο της ποσότητας του ελεύθερου χλωρίου στο νερό.

Αυτή η επιλογή είναι μια "βραδυφλεγής βόμβα" για την υγεία των καταναλωτών.